Pojemnik na herbatęjest pojemnikiem do przechowywania herbaty. Kiedy herbata po raz pierwszy trafiła do Europy z Azji, była niezwykle droga i trzymana pod kluczem. Używane pojemniki są często drogie i dekoracyjne, aby pasowały do reszty salonu lub innego pokoju gościnnego. Gorącą wodę przynoszono z kuchni, a herbatę parzyła lub nadzorowała gospodyni domu.
Najwcześniejsze przykłady w Europie to chińska porcelana, podobna kształtem do słoików na imbir. Mają chińskie pokrywki lub korki i są najczęściej niebieskie i białe. Nie były nazywane herbatapuszki do około 1800 roku.
Początkowo brytyjscy producenci naśladowali Chińczyków, ale wkrótce opracowali własne formy i ozdoby, a większość krajowych fabryk ceramiki rywalizowała o dostawy tej nowej mody. Wcześniejczajniczki do herbaty były wykonane z porcelany lub fajansu. Późniejsze projekty charakteryzowały się większą różnorodnością materiałów i wzorów. Stosowano drewno, jesion, skorupę żółwia, mosiądz, miedź, a nawet srebro, ale ostatecznym materiałem było najczęściej drewno, a przetrwały ogromne mahoń, palisander, drewno satynowe i inne gatunki drewna stosowane w georgiańskich pudełkach. Były one zazwyczaj montowane na mosiądzu i misternie inkrustowane guzikami z kości słoniowej, hebanu lub srebra. Istnieje wiele przykładów w Holandii, głównie ceramika z Delft. Istnieje również wiele fabryk w Wielkiej Brytanii produkujących wysokiej jakości pudełka. Wkrótce kształt ten był wytwarzany z porcelany eksportowanej z Chin i jej odpowiednika w Japonii. Łyżeczka do caddy, zwykle ze srebra, to duża łyżka przypominająca łopatę do herbaty, często z wgłębionymi miskami.
Jako że użycieherbata puszka zwiększone, oddzielne pojemniki na zieloną i czarną herbatę nie były już dostarczane, a drewniane szafki na herbatę lub filiżanki do herbaty z pokrywkami i zamkami były dzielone na dwie, często trzy części. Pojemniki wykonane z mahoniu i palisandru były popularne pod koniec XVIII i na początku XIX wieku. Firma Bender Company produkuje pojemnik Louis Quinze stylowy, z pazurem i stopką kulistą oraz wykwintnym wykończeniem. Drewniane pojemniki są bogate i wyraźnie oznaczone, intarsje są proste i delikatne, a formy są wdzięczne i dyskretne. Nawet kształt miniaturowego sarkofagu waha się od silnego naśladowania stylu empire spotykanego w chłodziarkach do wina do rzadkiego posiadania pazurów na stopkach i mosiężnych pierścieniach, i jest uważany za zachwycający.
Czas publikacji: 30-11-2022